Hoe het begon?
Luc is van opleiding bouwkundig tekenaar . Hij werkte achtereenvolgens bij enkele architecten, het ministerie van Openbare Werken, dat later de Regie der Gebouwen werd, en eindigde als facility manager in het Philipsgebouw in Leuven. Toen zijn pensioen in zicht kwam, besloot Luc dat hij zich met iets moest bezighouden. Op dat moment ontdekte hij op de voorpagina van de Streekkrant een oproep van de Erfgoedcel voor vrijwilligers. En zo is alles gestart.
Wat was je eerste opdracht?
Luc: Eerst stond ik een ploegje vrijwilligers bij in de Onze-Lieve-Vrouwkerk in Herent. Patrick en Guy hadden daar al opmetingen gedaan en foto’s genomen in functie van de inventaris. Ik voerde alles in in Erfgoedplus. Nu zoveel jaren later werk ik nog altijd hoofdzakelijk aan kerkinventarissen.
En daarna?
Luc: Ondertussen heb ik 13 kerken mee geïnventariseerd. De eerste Leuvense kerk was de Sint-Michielskerk. Maar naast kerkelijke objecten, registreerde ik ook alle klokken van Campanae Lovanienses en die van Oost-Brabant samen met Jef Teugels, de collectie van de zusters van de jacht in Heverlee en drie collecties van het Damiaancentrum.
In het begin deed ik alles alleen: opmeten, beschrijven, maar ook foto’s maken. Ondertussen werken we met een groepje van 3 en dat gaat heel vlot. Vrijwilliger Jacques focust zich op de fotografie, Nils van de Erfgoedcel helpt mee met de opmetingen en ik voer in in Erfgoedplus. Drie is ideaal, anders loop je elkaar in de weg. En het is ook leuk, er kan al eens goed gelachen worden.
Hoe bevalt het werk je na al die jaren?
Het was altijd al mijn wens om zoiets te doen, ik ben dus nog steeds tevreden. De klokken invoeren vond ik trouwens ook heel tof, de geluidsfragmenten waren een fijne afwisseling. Recent was ik bezig met de postercollectie van de Leuvense undergroundscène, dat was echt ook mijn ding. Niet perse het muziekgenre, maar ik herinnerde mij bepaalde namen en concerten nog. Nu ben ik bezig met de collectie van Radio Scorpio.
Het is fijn werk, want regelmatig gebeurt er ook wat. Bijvoorbeeld in de Sint-Geertruikerk werken terwijl Jan Breuls orgel aan het spelen was en zong, dat was heel fijn. En in Sint-Michiel, daar is een zeer goede akoestiek, dat merkte ik bijvoorbeeld toen stadssopraan Noémie daar kwam zingen. Ik kreeg meteen kippenvel. Het is echt geen bandwerk, het is afwisselend en af en toe beleef je dus iets.
Ben je trots op je werk?
Luc: Ja, bijna alle Leuvense kerken zijn nu geïnventariseerd: nog maar 1 kerk in Kessel-Lo te gaan. Spannend wat het daarna wordt! Voor mij maakt het niet uit wat, en zolang ik niet te oud ben, blijf ik het doen.
Het inventarisatiewerk is ook mijn redding geweest tijdens corona. Ik had mijn bezigheid, ik heb toen 1009 klokken van thuis uit ingevoerd in Erfgoedplus.
Wat is je drijfveer voor dit vrijwilligerswerk?
Luc: Voor 75 % doe ik dit om bezig te zijn, maar daarnaast is ook het sociale belangrijk. Het is fijn om in een ploegje te zitten, ieder met zijn specifieke interesses.
Ik vind het heel fijn dat ik die kansen krijg. Die 13 jaar zijn voorbij gevlogen en met mijn werk help ik ook mee Leuven op de kaart te zetten. Ook mijn vrienden hebben spijt om uit Leuven weg te zijn. Er gebeurt veel, ook op erfgoedvlak, mede dankzij wat de erfgoedcel doet.
Opvolging?
Luc: Iemand na mij? Ik wil wel iemand opleiden. Ik heb zo mijn eigen methode of systematiek om telkens heel consciëntieus alle voorwerpen van links naar rechts in de kerk af te gaan om er zeker van te zijn dat we niks overslaan. Materialenkennis is soms nog een zwak punt.
Maar ik wil vooral nog verder werken. Ik heb eigenlijk alle kerken gedaan, op die van Sint-Pieter in beheer van museum M na. En de Sint-Michielskerk blijft me ook echt bij. Het was de eerste kerk die ik in Leuven inventariseerde en ik kreeg meteen de sleutel. Helemaal in het begin was het vreemd, je hoort echt allerlei geluiden in zo’n kerk.
Dankjewel, Luc!
