Malcolm: Ik ben geboren in Leuven, was een tijdje weg, maar woon er ondertussen al meer dan 30 jaar terug. Samen met andere Leuvenaars wil ik ervoor zorgen dat Leuven iets te bieden heeft. Ik vind namelijk dat je medeverantwoordelijk bent om ervoor te zorgen dat de plaats waar je woont de moeite loont, bijvoorbeeld door zelf dingen te organiseren. Zo ontstaat ook een netwerk. In Leuven heb ik zo al heel veel interessante mensen ontmoet waarmee ik heel goed kan samenwerken.
Je bent gepokt en gemazeld in de Leuvense muziekscene.
Malcolm: Ik ben al sinds de jaren 1980 actief als DJ en concertorganisator. Ik ben ook een van de medeoprichters van het (beruchte) jeugdhuis Clockwork. Daar zijn veel bands ontstaan en veel van die muzikanten spelen vandaag nog steeds. Het jeugdhuis bestaat niet meer, maar de quizploeg staat nog steeds zeer hoog in de Vlaamse QuizRanking. Ik werkte ook een tijdlang mee aan een programma op Radio Scorpio met een eigen huisorkest, Les Baudouins Morts.
Later ben ik me gaan toeleggen op concerten in Leuven, onder meer in Het Depot. Om alternatieve bands te helpen, ben ik recent een eigen booking agency gestart. Voor mij gaat het meer om de attitude dan om het geluid. Ik streef naar verbondenheid tussen concertgangers, organisatoren en de muzikanten op het podium. De muziek is een onderdeel van de totaalervaring van de concertganger, net zoals de tapper een onderdeel van een leuke café-avond kan zijn. 'Alternatief' is voor mij in eerste instantie een sociaal-economisch begrip, waarbij iedereen samenwerkt in plaats van met elkaar te concurreren, net zoals we ons verbonden kunnen voelen met de plaatselijke boer die ons groenten verkoopt en niet met een groot bedrijf dat groenten uit het buitenland importeert.
Zie je dat idee ook terug in jouw affichecollectie?
Malcolm: Ik heb die affiches in de loop der jaren bijgehouden als een soort souvenirs. Ze hebben geen nominale waarde. Ik bewaar ze zoals je boeken bijhoudt die je met plezier las, ook al lees je ze vaak nooit meer opnieuw. Je zou die boeken kunnen wegschenken, maar toch doen veel mensen dat niet. Op dezelfde manier hield ik posters bij van concertavonden. Het zijn allemaal optredens van alternatieve bands. Clouseau zal je er niet in vinden.
Naast jouw collectie bewaar je ook de collectie posters van Fred Velghe.
Malcolm: Fred is in 2017 overleden. Hij was vrijgezel en had geen kinderen. Zijn zus moest na zijn overlijden voor alles zorgen, maar wist niet goed wat te doen met zijn affiches. Zij was niet met muziek bezig, maar ze wist wel hoe belangrijk die voor Fred waren geweest en wilde ze dus niet zomaar in de container gooien. Uiteindelijk vroeg ze mij of ik ze wilde bijhouden, als een soort onofficieel legaat. Ik heb ze dus ‘geërfd’ en heb haar beloofd dat ik ze ook niet zou weggooien.
Hoe groot is die muzikale postercollectie?
Malcolm: Het precieze aantal affiches ken ik niet. Het merendeel, ongeveer 180, is nu door vrijwilligers van Erfgoedplus gereinigd en gescand. Dat is een mix van mijn affiches en de affiches van Fred. Op veel concerten waren we allebei. Al Freds vrije tijd ging naar concertbezoek in binnen- én buitenland. Een deel van mijn affiches is ook een soort persoonlijk archief van evenementen die ik zelf (mee) heb georganiseerd.
Het contact met de Erfgoedcel over de mogelijkheden van Erfgoedplus kwam toevallig tot stand. Vind je het belangrijk dat die affiches nu gedigitaliseerd zijn?
Malcolm: De bal ging aan het rollen toen ik me in het bijzijn van enkele mensen luidop afvroeg wat ik met die affiches zou doen. Nu staan ze op Erfgoedplus en in een volgende fase kan ik helpen meer info bij de affiches te zetten en tags toe te voegen. De nieuwe technologie biedt de mogelijkheid om ermee naar buiten te komen zonder dat je, bijvoorbeeld, een expo moet organiseren.
Dat is interessanter dan ze hier enkel op zolder bewaren. Ik kan niet inschatten hoeveel mensen er interesse in hebben. Allicht gaat het om mensen die er zelf herinneringen aan hebben, maar even goed om jongere mensen die nieuwsgierig zijn en de affiches gebruiken als documentatie over wat hier vroeger te beleven was of zelfs als een inspiratiebron. En het kan natuurlijk nog gebruikt worden als bronnenmateriaal voor onderzoek.
Deze digitaliseringsactie is in eerste instantie een inventarisatie, maar kan de start zijn van verder onderzoek naar die Leuvense underground muziekscene en haar impact. Over de zevende eeuw, bijvoorbeeld, weten we weinig: niet omdat er geen historici zijn, maar omdat er weinig bronnenmateriaal is. Als we deze affiches nu bewaren, is het materiaal alvast beschikbaar als iemand eens een onderzoek wil voeren.
Koester je de hoop dat er in de toekomst nog meer met de collectie kan gebeuren?
Malcolm: Er bestaat een heel interessante documentaire, 'De Leuvense Scene', waarin op het einde van de jaren 1970 en het begin van de jaren 1980 wordt teruggeblikt. Maar die documentaire stopt op een bepaald punt in de tijd. Het zou fantastisch zijn als daar een vervolg op zou komen. Ik zou alvast willen meewerken, net als veel mensen uit mijn omgeving.
Je kan de affichecollectie met posters van Fred en Malcolm online bekijken op Erfgoedplus.
